ΝΟΣΟΣ DUPUYTREN (ΡΙΚΝΩΣΗ ΠΑΛΑΜΙΑΙΑΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΗΣ)

H νόσος Dupuytren προσβάλλει συνήθως και τα δύο χέρια και συγκεκριμμένα τον υποδόριο ιστό (παλαμιαία απονέυρωση) που βρίσκεται κατω από το δέρμα και άνωθεν των καμπτήρων τενόντων στην παλαμιαία επιφάνεια της άκρας χειρός. Ο υποδόριος ιστός μπορεί να παχυνθεί και στα αρχικά στάδια μοιάζει με ουλή στην παλάμη, που προοδευτικά εξελίσσεται σε σκληρία στα δάκτυλα, σαν κορδόνι (ρικνωτική χορδή). Αυτό προκαλεί μόνιμη κάμψη των δακτύλων και συνεπώς περιορισμό της κίνησής τους. Συνήθως προσβάλλετται το 3ο και 4ο δάκτυλο, αν και μπορεί να επεκταθεί η ρίκνωση και στα υπόλοιπα δάκτυλα και σε διαφορετικό βαθμό. Η πάθηση αυτή είναι πιο συχνή στους άνδρες άνω των 50 ετών,σχετίζεται πιθανώς με κληρονομικότητα και ενοχοποιούνται παθήσεις όπως σακχαρώδης διαβήτης, επιληψία, αλκοόλ ή λήψη συγκεκριμμένων φαρμάκων.

Η νόσος δεν προκαλεί πόνο σε κατάσταση ανάπαυσης, ωστόσο οι παραμορφώσεις που δημιουργεί μπορεί να είναι επώδυνες στην προσπάθεια σύλληψης αντικειμένων. Όσο η ασθένεια εξελίσσεται η δυσλειτουργία του χεριού επιδεινώνεται.

Στα αρχικά στάδια, και όσο δεν υπάρχει δυσκολία στην κάμψη των δακτύλων, δεν είναι απαραίτητη η επέμβαση. Όσο εξελίσσεται όμως η ρίκνωση η έγκαιρη χειρουργική θεραπεία είναι αναγκαία καθώς, αφενός παρουσιάζονται επιπλεόν επιπλοκές από συμμετοχή αγγείων και νεύρων, αφετέρου το αποτέλεσμα σε καθυστερημένη αντιμετώπιση δεν είναι το ίδιο καλό ή η πιθανότητα της υποτροπής αυξάνει.

Η επέμβαση που προτείνεται στις περιπτώσεις αυτές είναι η αφαίρεση του ιστού που έχει ρικνωθεί (υφολική απονευρεκτομή). Γίνεται με περιοχική αναισθησία, και χωρίς ανάγκη παραμονής του ασθενούς στην κλινική. Κατά την επέμβαση γίνεται τομή “Z” κατά μήκος του πάσχοντος δακτύλου και μέχρι την παλάμη. Στόχος είναι να αφαιρεθεί το σκληρό, ρικνωμένο τμήμα της απονεύρωσης που θα επιφέρει την απελευθέρωση και τον ευθειασμό των αρθρώσεων του δακτύλου. Στις παραμελημένες περιπτώσεις η επέμβαση απαιτεί λεπτούς χειρισμούς καθώς υπάρχει πιθανότητα εγκλωβισμού αγγείων ή νεύρων, τα οποία θα πρέπει να απελευθερωθούν χωρίς κάκωσή τους. Όταν χρειαστεί μπορεί να συναφαιρεθεί και το υπερκέιμενο τμήμα δέρματος, οπότε για την σύγκλειση του τραύματος χρσησιμοποιούνται δερματικά μοσχέυματα ή πλαστική «Ζ», ή ακόμη και τοπικοί κρημνοί.

Η αποθεραπεία μπορεί να χρειαστεί έως και 1 μήνα και συνοδεύεται από φυσιοθεραπεία που μειώνει την υπαρκτή πιθανότητα υποτροπής.